۱. پایتون
پایتون زبانی پویا و عمومی است که باهدف خوانایی بالای نوشتهها برنامهریزیشده است تا برنامه نویسان با خطوط کمتر کدنویسی کنند. (در مقایسه با Java و C ++) پایتون از پارادایمهای برنامهنویسی متعددی پشتیبانی میکند و کتابخانه استاندارد بزرگی دارد.
برنامه نویسان زبان پایتون را به خاطر syntax واضح (سینتکس: نحوه نوشتن و قرارگیری کلمات و عبارات بهصورت صحیح)، پشتیبانی خوب از OPP و راههای میانبر خوب، استفاده میکنند.
۲ سی
سی (C) زبانی همهمنظوره (general-purpose) است که از برنامه ریزی ساختار یافته، دامنه بازگشتی و متغیر واژگانی (recursion and lexical variable scope) پشتیبانی میکند.
زبان C چند سکویی (cross platform) است و در بسیاری از پلتفرمها قابلاستفاده است. واضح بودن زبان C از نکات قابلتوجه آن است. این زبان امکان دسترسی به سختافزار و دادههای باینری را فراهم میکند.
۳. جاوا
جاوا از اولین انتخابهای هر برنامهنویسی است. جاوا، زبان برنامهنویسی شیءگرا و رویداد محور است و از اصول WORA پیروی میکند: یکبار بنویس، همهجا اجرا کن.
کاربران، همرزمانی زبان جاوا نسبت به پایتون را ترجیح میدهند، این زبان در مقایسه با پایتون از کتابخانه بزرگتر و عملکرد بهتری برخوردار است. جاوا در هر برهه زمانی طرفداران پروپاقرصی داشته است.
۴. ++C
اینزبان همهمنظوره و شیءگرا است که قابلیتهای سطح بالا و پایینی دارد. سی++ از زبانهای برنامهنویسی زیادی مانند C# و جاوا تأثیر گرفته است و درزمینه های متنوعی کاربرد دارد.
زبان برنامهنویسی قدرتمند C ++ بر پایه سیستم استاتیک است. (که به برنامهنویس اجازه میدهد در زمان مشخص ایرادهای بیشتری را پیدا کند.) از دیگر قابلیتهای C++ میتوان به قابلیت استفاده از چند سبک برنامهنویسی و عملکرد خوب، اشاره کرد.
خودمونی بگم این زبان برای پروژ ه های بزرگ بکار میره وقتتونو تلف نکنید اگر دنبال اهداف بلند مدت هستید میتونید و حتما خواهید توانست مثلا بالای 5 سال زمان صرف کنید